Of moeten we langzamerhand niet zeggen nog steeds gelazer? Het NGV bevindt zich in een bestuurlijke crisis. Bestuurders haakten af en het hoofd ICT wordt bedreigd. Dat laatste komt bekend voor. Jaren geleden overkwam dat de bestuursleden van de toenmalige afdeling Computergenealogie ook al.
In een bijna dramatische brief van het NGV-bestuur aan de leden wordt gesteld dat er van enige objectiviteit nauwelijks meer sprake is en de rondzingende informatie is eenzijdig en gekleurd. En inderdaad het melden 'dat het hoofd ICT is overleden' en het 'bestuur zal worden weggetrapt' is behoorlijk onsmakelijk. Zeker wanneer je weet dat er mensen waren die zich de kanonnades persoonlijk zo aantrokken en er door in de knel kwamen, dat zij hulp bij de GGZ moesten zoeken. Wanneer je dat op je geweten hebt, ben je als mens, als lid van wat ooit een mooie vereniging was, diepgezonken. Arme leden -en bestuur wellicht- die dit gedrag niet is aan te rekenen en het derhalve ook niet hebben verdiend.
Op de algemene vergadering kwamen twee hoofdzaken van deze crisis aan de orde, onbehoorlijk bestuur en te hoge financiële uitgaven in het algemeen en op het gebied van digitalisering en ICT in het bijzonder. Helemaal vreemd komt het niet voor. Dit of een vorig bestuur/besturen heeft zich te veel laten inpakken door een club ICT-ers die nagenoeg het hele budget van de vereniging nodig had voor haar ambitieuze, te ambitieuze plannen. Maar in plaats van ICT op te tuigen, concentreerden men zich op een nieuwe website en begon men zich te richten op het vergaren van macht door veel disciplines onder je te scharen. Veel zaken trachtte men onder de vleugels van ICT te scharen die daar ook niet behoorden. Het bleek meer een poging tot reorganisatie dan zich geheel te richten op ICT. Het uitkleden van de GDP-helpdesk -notabene de cash cow van de vereniging- en onder te brengen onder de afdeling ICT was een blunder van de eerste orde. Dat bleek al direct toen de leiding van de GDP Helpdesk niet wilde wachten op de reorganisatievoorstellen van het HB en zelf maar ontslag nam. Een zeer onverstandig bestuursbeleid want bij de 'top' van die Helpdesk zat een enorme hoeveelheid know how die tot jaren teruggaat.
Ook de statuten bleken niet meer te worden gevolgd. Afdelingsbesturen dienen voordat zij ter algemene vergadering gaan over een mandaat van hun afdelingsleden te beschikken. Dat bleek bij veel afdelingen niet het geval. Statutair kunnen er dan eigenlijk geen beslissingen worden genomen, hetgeen je als bestuur en vereniging redelijk stuurloos en besluitloos maakt.
Er zijn nog maar twee door de algemeen vergadering benoemde bestuursleden. Zij hebben een mandaat gekregen om voor 1 augustus a.s. opheldering te geven. Maar opheldering waarvan dan? Waarover dan? En wat is dat mandaat waard nu er ook afdelingen bleken te zijn die dit mandaat weer ongedaan wilde maken.
En dan? Wat zien die afdelingen dan als alternatief?
Het tweemans bestuur is blijkbaar aangevuld met een paar niet gekozen bestuurderen, de tent moet toch draaiende gehouden worden. In de tussentijd is men naarstig op zoek naar een algemeen bestuurslid die een ruime ervaring heeft met crisismanagement. Rijkelijk laat dunkt ons, dat had veel eerder gekund en gemoeten.
“We gaan voor tevreden leden en een professionele dienstverlening. Doet u daaraan mee?”, besluit het bestuur van de NGV het bericht aan de leden. Erg gerust zijn wij daar niet op. Daarvoor heeft deze situatie te lang doorgerot. Al jaren.
Het begon jaren geleden met het kaltstellen van de afdeling Computergenealogie, een afdeling die voor enorme verdiensten en publiciteit zorgde. Maar dat zij op basis van het aantal afdelingsleden een te grote, soms zelfs beslissende stem had op algemene vergaderingen was een feit. Historisch zo geboren.
Het HB had voor die tijd de statuten daarop moeten aan passen. Daarover was met de afdeling Computergenealogie toen ook best te praten geweest.
Maar het toenmalige HB wist het beter en koos voor opheffing van de afdeling zonder daarover -op democratische wijze- én het afdelingsbestuur én de afdelingsleden te hebben geraadpleegd. En dat terwijl de twee HB-leden die in het hoofdbestuur de afdeling in hun portefeuille hadden de avond ervoor nog aan zaten in een afdelingsbestuursvergadering. Daar werden door hen complimenten uitgedeeld, veren overhandigt, maar niets, absoluut niets werd er gezegd -waar die twee afgevaardigden uiteraard toen al weet van hadden-, over wat de volgende dag zou gaan gebeuren.
De opheffing van de afdeling.
Nu kijkt men misschien wel aan tegen de opheffing van de hele vereniging. What a waste.
