De stichting Oorlogsverhalen vraagt de bezoekers van haar site om oorlogsverhalen te willen delen. Volgens ons zijn er best wel veel mensen die het verhaal van een familielid zouden willen delen. Nog even afgezien van het feit of ze dat kunnen. Veel mensen zeggen immers nogal snel dat ze niet kunnen schrijven.
Maar pas op. U dient dan wel journalist te zijn. En … uw bijdrage mag niet langer dan één A4-tje zijn. Als voorbeeld stuurt men een link van zo’n productie. Vreemd genoeg blijkt die dan uit 6 pagina’s te bestaan. Wanneer u daar vervolgens iets van zegt en uw ingekorte versie meestuurt wordt het contact eenzijdig verbroken met de opmerking dat u blijkbaar niet wenst te voldoen aan “onze normen met betrekking tot onze oorlogsverhalen”. We geven toe dat we niet ons telefoonnummer en foto meestuurde, zoals een van de ‘normen’ kennelijk luidt. Maar er staat op de site wel te lezen: “De redactie van oorlogsverhalen.com behoudt zich het recht voor verhalen aan te passen, in te korten en niet te plaatsen.”
Vreemd dat men het onderhavige verhaal niet aanpaste.
Ons advies: Dan toch niet!
